Als je jong bent, is alles gemakkelijker. Dat wordt snel anders als je ouder wordt en/of je een beperking hebt.
We hebben het met het hele bestuur van MiVaBo mogen ervaren omdat we een afspraak hadden met een gedeputeerde.
Terwijl we op de parkeerplaats aankwamen op elkaar te wachten viel ons meteen op dat de parkeerplaats voor gehandicapten helemaal verdwenen is.
De tuin inkomen was het eerste probleem. Er is een niet al te hoge stenen drempel waar je overheen moet en met een rolstoel of rollator is dat best wel een dingetje. Maar het lukte en we konden verder. Daar was die hoge brede trap die we moesten nemen…
Ergens in ons achterhoofd hadden we een soort van visioen van een lift. Maar helaas, die was niet te vinden. Die lift was bij het Pasangran-gebouw.
We overlegden een plan van aanpak en riepen een medewerker ter hulp. Misschien dat die ons kon helpen. Deze persoon liep naar binnen om daar raad te vragen en kwam na een poos weer buiten.
Of we hem maar wilden volgen. Dat deden we en liepen in ganzenpas achter hem aan. We gingen door een deur aan de zijkant naar binnen en kwamen vervolgens in een ruimte waar een soort kantine was ingericht. Een grote tafel en voldoende stoelen waren daar en we konden onze bespreking houden.
Geen ideale situatie….maar we hebben van de nood een deugd kunnen maken.
Een bestuurskantoor behoort uiteraard goed toegankelijk te zijn. Vindt u ook niet ?
Volgende keer: Stranden.